ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

Μην πικραίνεσαι, είπε… Και βούρκωσε… Είναι όμορφη η ζωή… !


Πίστεψέ με Αξίζει να τη ζει κανείς, έστω κι αν κάποτε γεμίζει πληγές… Σε νιώθω… Λες να μην τα ξέρω όλ’ αυτά; Μα να θυμάσαι πάντα, φιλαράκο, πως αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα… Δε σταματάει πουθένα η ζωή. Μη σε μπερδέψουνε κάτι κακομοίρηδες, που σφίγγουν σαν το παραδοσάκουλο της ψυχής τους. Κι ο άνθρωπος σαν τα δέντρα είναι. Ανθίζει, κάνει καρπούς, μαδάει, και πάλι από την αρχή… Τώρα έχεις φουρτούνα εσύ, και δεν καταλαβαίνεις τίποτα… Φύλαξέ τα όμως στο μυαλό σου αυτά που ακούς… Δεν σου κάνω το δάσκαλο… Ένας γερό – ξεκούτης είμαι… Μα αυτά τα πράγματα έτσι γίνονται… Το ξέρω καλά… Αν θέλεις να φύγεις, φύγε… Κανείς δεν μπορεί να σε κρατήσει… Προχώρα όρθιος όμως… Έτσι; Αύριο θα ‘ναι μια καινούργια μέρα, αγόρι μου… Πλύσου, χτενίσου, ψιθύρισε ένα τραγουδάκι και ξεκίνα… Δεν ξέρω τίποτα άλλο να σου πω, έζησα τόσα χρόνια σ’ αυτή τη γη… Δεν αρνήθηκα ποτέ τα λάθη μου… Δε γουστάρω τους ανθρώπους που είναι ατσαλάκωτοι. Αξίζει να ζεις μέσα στη γυάλα, από φόβο μην πληγωθείς; Ζήσε τη ζωή σου ελεύθερα… Κι όταν τσακίζεσαι, να ‘χεις το θάρρος να λες: Με γεια μου, με χαρά μου… Φτου κι από την αρχή τώρα… Όχι κακομοιριές και κλαψούρες. Η ζωή είναι όμορφη, παλικάρι μου, μόνο όταν την ζεις… Όταν κυλιέσαι μαζί της… Πότε σε λασπουριές και πότε σε ροδοπέταλα… Κρατάς τις αναμνήσεις σου και προχώρα… Μια περιπλάνηση είναι το διάβα μας σ’ αυτό το κόσμο… Μια περιπλάνηση ανάμεσα ουρανού και γης…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου