εργαζόμενους και τους κάνει να σκύβουν το κεφάλι σε αυτή την απειλή, ενώ θα περίμενε κανείς την μαζική τους αντίδραση σε αυτή την μορφή βίας.
Πώς έφτασε σε αυτό το σημείο ο Έλληνας, να τους στερούν δικαιώματα και να το δέχεται στωικά και ήρεμα. Tι ψυχολογικό παιχνίδι του παίζουν και του αφαιρούν την αντίδραση από τη δράση… τον στρέφουν εναντίον του διπλανού του, του συναδέλφου του, του συνανθρώπου του για να τον ελέγχουν και να τον έχουν του χεριού τους. Η κατάσταση έχει φτάσει στο σημείο να έχει κηρυχθεί ένας ανεπίσημος πόλεμος με φωνές και ήχους που δεν ξεστομίζονται απευθείας, αλλά σαν αόρατες σκιές τυλίγουν τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, οι οποίοι παίζουν σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια το παιχνίδι της κυβέρνησης, δείχνοντας τα δόντια της η μία εργασιακή ομάδα στην άλλη, ώστε να αποσπάται η έννοια της σύμπνοιας μεταξύ εργαζομένων και να ψηφίζονται μέτρα που πλήττουν τις δύο διαχωρισμένες ομάδες.
Ο στόχος των δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων: κοινός. Και δεν είναι άλλος από την διατήρηση της εργασίας τους, των εργασιακών τους δικαιωμάτων και της αξιοπρέπεια τους αλλά η προπαγάνδα των καλοπληρωμένων μέσων ενημέρωσης διαχώρισαν τους εργαζόμενους σε δημόσιους και ιδιωτικούς και η κόντρα καλά κρατεί στο γόνιμο έδαφος που καλλιέργησε η κυβέρνηση για να τους διασπάσει.
Η δύναμη της ενότητας που άλλοτε κατέκλυζε τους εργαζόμενους δείχνοντας την δυναμική της «ισχύς εν τη ενώσει» σε απεργίες, πορείες, έχει πάει περίπατο και έχει χαθεί προ πολλού. Μήπως ήρθε η ώρα για συνεργασία ώστε η σκληρή γροθιά δημόσιων και ιδιωτικών υπαλλήλων να βάλει ένα τέλος στα ύπουλα σχέδια του μνημονίου και να δώσει ένα καλό μάθημα σε αυτούς που τους θέλουν διασπασμένους και διαχωρισμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου