Ζητούνται πλούσιοι με ευαισθησίες. Λέτε να βρούμε κανέναν φιλότιμο τέτοιον που να διαβάζει Ιστορία;

 Η αρχή που κυριαρχούσε στην Αθήνα ήταν ότι οι εύπορες τάξεις των πολιτών θα έπρεπε να συνεισφέρουν περισσότερα στη δημόσια ζωή, ιδιαίτερα στη φορολογία. Μόνο οι ευπορότεροι πολίτες υποχρεώνονταν να καταβάλουν, όταν το απαιτούσε η περίσταση, Φόρο Πολέμου, (βλ. Μνημόνιο) την επονομαζόμενη «εισφορά», που αντιστοιχούσε σ’ ένα ορισμένο (μικρό, θα συμπλήρωνα…) ποσό από τη συνολική τους περιουσία.

Μια άλλη σημαντική συμβολή στα οικονομικά της κοινότητας από τους πλουσίους ήταν η βοήθεια που έδιναν στους ασθενέστερους με τις «λειτουργίες», ένα σύστημα που αναδείκνυε τις αξίες της δημόσιας ζωής. Ευκατάστατοι πολίτες επιλέγονταν από το κράτος για να πληρώσουν και να οργανώσουν τέτοιες υπηρεσίες, όπως για παράδειγμα η «Τριηραρχία». Το κράτος παρείχε το πλοίο και τον απαραίτητο εξοπλισμό, και ο (λεφτάς) τριήραρχος ήταν υπεύθυνος για τη συντήρηση και τα λειτουργικά του έξοδα. Ορισμένοι τριήραρχοι έδιναν μεγάλους μισθούς για να βρίσκουν το καλύτερο πλήρωμα.

Επίσης, πλούσιοι άνδρες επιλέγονταν για να χρηματοδοτήσουν ομάδες αθλητών, παραστάσεις αρχαίου δράματος και χορωδίες. Η «λειτουργία» αυτή λεγόταν «γυμνασιαρχία» στην πρώτη περίπτωση του αθλητισμού και «χορηγία» στη δεύτερη της Τέχνης.

Τα χρηματικά ποσά ήταν μεγάλα και οι -ανώνυμοι- κρατικοί λειτουργοί που επέλεγαν τους πλουσίους που θα επωμίζονταν το βάρος ήταν άτεγκτοι. Ηταν αδύνατο να αρνηθεί κάποιος πλούσιος τη «λειτουργία», η καλή εκτέλεση της οποίας απέφερε τιμή και το κράτος ευχαριστούσε αυτούς τους ανθρώπους για την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο. Η ανταγωνιστικότητα των πλουσίων για το ποιος θα προσφέρει περισσότερα ήταν δείγμα ανδρείας και αναδείκνυε τις αξίες της κοινωνίας.

Τέλειο, δίκαιο, ιδανικό σύστημα…

Ξυπνήστε τώρα! Αυτά συνέβαιναν στην αρχαιότητα, όπου υπήρχαν τριήρεις και… φιλότιμο. Σήμερα οι (επώνυμοι) κρατικοί λειτουργοί δεν επιλέγουν πλούσιους άνδρες, αλλά μισθωτούς και συνταξιούχους που τους παίρνουν και την τριηραρχία και τους οπλίζουν με… κουπιά και τους λένε «τραβάτε»! Ο τριήραρχος χρωστάει ΦΠΑ και ΙΚΑ, κλέβει την εφορία, δεν ενδιαφέρεται για τον πολιτισμό και η «γυμνασιαρχία» του φτάνει μέχρι να στήσει κανένα αγώνα για να τα κονομήσει κι άλλο! Στις περιόδους της κρίσης, αυτοί που τελικά φωνάζουν και διαμαρτύρονται πιο πολύ είναι αυτοί που έχουν τα πιο πολλά.