Τα θρασύδειλα , οι άχρηστοι βολεμένοι υποτελείς και υπόδουλοι του χατζηαβατισμού,αυτή η νεόπλουτη ράτσα της ρουφιανιάς και της κατηγορίας, είναι ό,τι πιο αισχρό έχει γεννήσει τούτη η χώρα.
Χειρότεροι από τους ξενικούς ζυγούς και τους θεωρητικά εχθρούς μας.
Δεν έχουν φωνή, γιατί μιλούν με την κακή φωνή του αφεντικού τους.
Δεν έχουν ήθος και αξιοπρέπεια.
Ευτυχώς τους γνωρίζουμε και τους έχουμε κάνει πέρα.
Χειρότεροι από τους ξενικούς ζυγούς και τους θεωρητικά εχθρούς μας.
Δεν έχουν φωνή, γιατί μιλούν με την κακή φωνή του αφεντικού τους.
Δεν έχουν ήθος και αξιοπρέπεια.
Ευτυχώς τους γνωρίζουμε και τους έχουμε κάνει πέρα.
Ξεχειλωμένο βρακί.....καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά τέσσερα χρόνια στου Ντοράρχη το βρακί!
Είμαι και επισήμως είδος υπό εξαφάνιση.. Αν υπάρχεις κάπου εκεί έξω και με διαβάζεις, θα καταλάβεις τι εννοώ. Αν είσαι αξιοπρεπής, ψιλοπερήφανη, καλός άνθρωπος, δίκαιος, όχι πατσαβούρι, όχι πουτανόκαρο που λέει το αφεντικό μου, θα καταλάβεις. 2 άνθρωποι είχαν μείνει στην μουντζουρωμένη λίστα του μυαλού μου. 1. Μηδέν. Όχι, δεν έχασα κάθε ελπίδα ότι εκεί έξω υπάρχουν Άνθρωποι. Όχι, δεν είμαι απαισιόδοξη. Όχι. Αλλά είναι επώδυνη διαδικασία το ντιλίτ και όταν το πατάω εγώ, δεν υπάρχει κάδος ανακύκλωσης για επαναφορά. Κουράστηκα να σβήνω. Νιώθω σαν ξεχειλωμένο βρακί σε τεράστιο κώλο. Η ζωή μου είναι ο κώλος στην προκειμένη. Έπρεπε να με λένε Χαίντι και να μένω με τον παππούλη μου στα βουνά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου