Ντράπηκα χθες κι ας μην είμαι ούτε δήμαρχος, ούτε κρατικός παράγοντας.

Ντράπηκα βλέποντας στην τηλεόραση τους δύο Ιταλούς δημάρχους που χάρισαν τους μισθούς τους για να μας στηρίξουν οικονομικά σε μία μοναδική σε αλτρουισμό και πραγματική ανθρώπινη και ευρωπαϊκή ενέργεια αλληλεγγύης με δάκρυα στα μάτια να μας λένε πόσα πολλά χρωστάει η ανθρωπότητα στην Ελλάδα.

Ντράπηκα ακούγοντας τον Τζιοβάνι Μοσκατιέλο, δήμαρχο στη μικρή ιταλική κωμόπολη Μπαρονίζι που μας χάρισε το μισθό του, να λέει με δάκρυα στα μάτια : «Χωρίς τη χιλιετή ελληνική ιστορία, χωρίς τον πλούτο γνώσης και σοφίας των Ελλήνων, το έθιμο της φιλοξενίας, τη χάρη και την ευγένεια του ελληνικού λαού δεν θα υπήρχε σήμερα αυτή η Ευρώπη»
Και ξέρετε γιατί ντράπηκα; Γι' αυτό που κάνουμε χρόνια τώρα . Επιλέγοντας ανθρώπους να μας κυβερνήσουν όλα αυτά που είπαν οι δύο Ιταλοί δήμαρχοι τα έχουν διαγράψει ή ίσως είναι τόσο αμόρφωτοι που δεν τα ξέρουν .
Ντράπηκα γιατί τα 2 τελευταία χρόνια κανείς από τους «κηπουρούς» που μας κυβερνούσαν δεν ύψωσαν αυτά τα δυσθεώρητα τείχη της ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα των Ούννων και των ορδών των απολίτιστων Βίκινγκς (Φινλανδοί, Ολλανδοί και λοιποί βάρβαροι συγγενείς) .

Να γιατί υπογράφω με χίλια χέρια  αυτά που όλοι λέμε στα σπίτια μας «Ποιος είναι ο Σόιμπλε; Ποιοι είναι οι Ολλανδοί και οι Φινλανδοί;»

Αλλά τι να περιμένει κανείς από τον τηλεαστέρα δήμαρχο μας, τους αντιδημάρχους με τις αρλούμπες  και  απλούς μεταφορείς εγγράφων του δήμου  .Γιατί δεν χαρίζετε τους παχουλούς μισθούς σας κύριοι του δήμου σε άπορες οικογένειες?