Ήτανε μια ομαδάρα που τη λέγαν «Φάληρο»...Γιάννης Φρέρης

 

Φωτογραφία αρχείου από αγώνα Α.Ο.Π.Φ. - Απόλλωνα Πατρών του 2005
Επιλέγω να βυθιστώ στη θλίψη, γιατί ο άλλος δρόμος είναι το ξέσπασμα της οργής. Ήξερα τι θα μου συνέβαινε χθες το βράδυ, αλλά έπρεπε να πάω. Στα βοηθητικά του ΣΕΦ, έπαιζε ο Α.Ο.Π.Φ. με τον Έσπερο. Πρώτα φορά πήγα σε ματς που δεν απαιτούσε πληρωμή εισιτηρίου. Τόσο χαμηλά... Σε άλλες εποχές θα ήταν ντέρμπυ ιστορικών συλλόγων. Χθες δεν ήταν ντέρμπυ

ούτε για τη Β’ ΕΣΚΑΝΑ. Να μπορούσα να πω τουλάχιστον ότι έπαιζε η φανέλα του Α.Ο.Π.Φ... Ούτε αυτό συνέβαινε. Αυτοί που τη φορούσαν, δεν ήξεραν τι φορούσαν. Ο κώουτς της νεκρικής σιγής κόντευε να σωριαστεί στο παρκέ από τη νύστα. (Τις φωνές τις έβαλε μετά το τέλος του αγώνα). Οι παράγοντες, τα φαληροκτόνα ανθρωπάρια Μπόλεκ & Λόλεκ, βιδωμένα στις καρέκλες. Είπα στο διπλανό μου να τις κρύψουμε μήπως γίνει κανένα θαύμα. Άρχισαν να μου ξεφεύγουν στεντόρεια κραξίματα. Πόνος ήταν. Για την ξεφτίλα. Για την ασέλγεια. Για την υφαρπαγή των συμβόλων και την επ’ αυτών ούρησιν, εκ μέρους των «παραγόντων». Θυμήθηκα την προ μηνών - κατόπιν πίεσης - εισχώρησή μας στο Δ.Σ. του Ομίλου. Μία καρικατούρα θλιβερή, εκλεγμένος από λιγότερα των 40 μελών, σε ρόλο Προέδρου, να αυθυμνείται και να κραδαίνει κινητό στο οποίο (κατά δήλωσή του) άφηνε αναπάντητες τις κλήσεις της κυρίας Κουταλιανού (συζύγου του), για να τεκμηριώσει πόσο μεγάλη προτεραιότητα δίνει στο ρόλο του Προέδρου, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις συζυγικές του υποχρεώσεις. Less than zero… Όχι ρε, το «Φ» στη φανέλα δεν είναι δικό σας και δικό μας. Είναι μόνο δικό μας. Είναι τ’ όνομα του σπιτιού μας, η πατρίδα των βιωμάτων μας, το όνομά μας, η ψυχή μας. Η ακριβότερή μας αποσκευή στο δρόμο από το από «πού ερχόμαστε» στο «πού πάμε». Είναι οι φωτογραφίες των πρωταθλητών στους τοίχους του Δ.Σ. Πριν όμως βγουν οι ήρωες από τα κάδρα για να στοιχειώσουν τα φαιδρά όνειρά σας, θα έχετε αποχωρήσει ξωπεταμένοι από όλα τα είδη θεμιτών πιέσεων που θα σας κάνουμε να νιώσετε... ξεπεσμένοι σκηπτροφόροι των ερειπίων. Θα είναι βαρύ και πιεστικό αυτό που θα σας συμβεί, γιατί βαρύ και πιεστικό συναίσθημα είναι το ήθος. Πρώτο και καλύτερο ήθος η αγάπη, λέξη που αρχίζει με «Φ». Από αυτήν θα το βρείτε...