ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

Παρασκευή 28 Δεκεμβρίου 2012

Καλώς σας βρήκα όλους!!!


Βρίσκομαι να κοιτώ το απέραντο της θάλασσας, 
με πήρε κάποτε η δύση εκεί απέναντι καθώς μέτραγα τα χρώματά της.

Έ
ψαχνα να βρω που κρύβονται οι απαντήσεις και εσύ σαν ένας άλλος αυτόφωτος ήλιος,
μου απάντησες πως κρύβονται στον μακρινό ορίζοντα, εκεί που ενώνεται η θάλασσα με τον ουρανό.


Σ
ε περίμενα πολλές φορές  ν' ανατείλεις μετά τη δύση σου.
Με το που χάνεσαι να εμφανίζεσαι ξανά στο ίδιο σημείο. 
 

Θύμησες μαγικές, στιγμές θαύματα ...;
Τον είδες (τον ήλιο) σήμερα;
Ίσως αύριο να βρέχει και να σε κρύψουν τα σύννεφα.
Ωραίες μέρες που δε χωράνε σε κανένα ρολόι, σε κανένα ημερολόγιο.
Όλα είναι ακόμα εδώ και δε νομίζω πως θα φύγουν ποτέ.

Κ
 άπου υπάρχεις ...;



Στα συναισθήματα μπορείς να επιβάλλεις σιγή,
δε μπορείς όμως να βάλεις όρια...

Δεν πειράζει που δε σ' έχω δίπλα μου.

Μου φτάνει η σκέψη πως, 

κάπου υπάρχεις!
 



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου