Στους χαμένους ορίζοντες μόνοι δικαστήκαμε γιατί δεν προσκυνάμε Αυτ-απάτες!

Τι να κρατήσεις στην σκέψη... 

πως να χαμογελάσεις στις μνήμης τα μονοπάτια...
μονάχα πουλημένα τομάρια...
κι αγάπες βολεμένες...
μην με αντι-γράφεις...
ξέσκισα τις ανιαρές σου ελπίδες...
στον πλανήτη της τρέλας...
ερείπια και βρώμικα χνώτα...
επαίτες στα φανάρια...

μιας κούφιας δόξας...
πως να κρύψω τα ερείπια...
σε μια πόλη χάρτινη...
λουφάζω σε μιαν άκρη...
εκεί που είναι το μνήμα...
μιας άδικης αγάπης...