Σκέψεις της Ρένας Τζωράκη με αφορμή το νέο youtube
Κάποιες στιγμές ,έρχονται στη ζωή σου άνθρωποι, που ενώ δεν τους έχεις συναντήσει ποτέ στο παρελθόν, νομίζεις, πως τους ξέρεις σαν από χρόνια…
Και είναι η αύρα της ψυχής τους τέτοια, που σου αφήνουν μια γλύκα,ένα φως,μια θαλπωρή…
Σε ένα μου από τα πολλά ταξίδια,που έκανα στην Αθήνα, γιατί σπουδάζει κάποιο παιδί μου εκεί, συνάντησα, δυό εξαίρετους ανθρώπους τον Βασίλη Διαμάντη και την Νίκη Τάγκαλου…Στην συζήτηση που είχαμε, για τους προβληματισμούς μας με την καταθλιπτική κατάσταση, που επικρατεί στη χώρα μας,που δεν υπάρχουν αντιστασιακές φωνές,μόνο σιωπές και αποδοχή του κακού,τους εξέφρασα,πως θέλω να εκδώσω ένα βιβλίο, που σκοπό θα έχει φιλανθρωπικό, στις δοκιμασίες, που περνάει σήμερα ο ελληνικός λαός…
Μόλις τους έδειξα τους στίχους μου, προθυμοποιήθηκαν και οι δυο να μου κάνουν δώρο, αυτό το υπέροχο video, που μόλις τώρα θα σας παρουσιάσω,σαν ένα μικρό δείγμα του νέου ποιητικού μου έργου, που ευελπιστώ,να ολοκληρωθεί έως τον Δεκέμβριο…
Είναι το ελάχιστο, που θα μπορούσα να κάνω σαν άνθρωπος ,προς τον συνάνθρωπο, που υποφέρει,από το μετερίζι του Λόγου…
Ευχαριστώ θερμά τον Βασίλη, που με την υπέροχη απαγγελία του χρωμάτισε τόσο όμορφα τους στίχους μου ,και τους έδωσε ζωή…
Ευχαριστώ εγκάρδια την Νίκη Τάγκαλου για το υπέροxo video.
Πιστεύω να αγκαλιάσετε όλοι σας, με την ίδια θέρμη και τη νέα μου ανθολογία,της οποίας όπως έχω γράψει ο σκοπός είναι ιερός….
Δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο παρά:
«Απόψε στέρεψαν τα λόγια
τα πήρε όλα η σιωπή
και μείναν της καρδιάς τα λόγια
λιτοί οι στίχοι του ποιητή…»
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=dV3S6K-daYE
Κάποιες στιγμές ,έρχονται στη ζωή σου άνθρωποι, που ενώ δεν τους έχεις συναντήσει ποτέ στο παρελθόν, νομίζεις, πως τους ξέρεις σαν από χρόνια…
Και είναι η αύρα της ψυχής τους τέτοια, που σου αφήνουν μια γλύκα,ένα φως,μια θαλπωρή…
Σε ένα μου από τα πολλά ταξίδια,που έκανα στην Αθήνα, γιατί σπουδάζει κάποιο παιδί μου εκεί, συνάντησα, δυό εξαίρετους ανθρώπους τον Βασίλη Διαμάντη και την Νίκη Τάγκαλου…Στην συζήτηση που είχαμε, για τους προβληματισμούς μας με την καταθλιπτική κατάσταση, που επικρατεί στη χώρα μας,που δεν υπάρχουν αντιστασιακές φωνές,μόνο σιωπές και αποδοχή του κακού,τους εξέφρασα,πως θέλω να εκδώσω ένα βιβλίο, που σκοπό θα έχει φιλανθρωπικό, στις δοκιμασίες, που περνάει σήμερα ο ελληνικός λαός…
Μόλις τους έδειξα τους στίχους μου, προθυμοποιήθηκαν και οι δυο να μου κάνουν δώρο, αυτό το υπέροχο video, που μόλις τώρα θα σας παρουσιάσω,σαν ένα μικρό δείγμα του νέου ποιητικού μου έργου, που ευελπιστώ,να ολοκληρωθεί έως τον Δεκέμβριο…
Είναι το ελάχιστο, που θα μπορούσα να κάνω σαν άνθρωπος ,προς τον συνάνθρωπο, που υποφέρει,από το μετερίζι του Λόγου…
Ευχαριστώ θερμά τον Βασίλη, που με την υπέροχη απαγγελία του χρωμάτισε τόσο όμορφα τους στίχους μου ,και τους έδωσε ζωή…
Ευχαριστώ εγκάρδια την Νίκη Τάγκαλου για το υπέροxo video.
Πιστεύω να αγκαλιάσετε όλοι σας, με την ίδια θέρμη και τη νέα μου ανθολογία,της οποίας όπως έχω γράψει ο σκοπός είναι ιερός….
Δεν μπορώ να πω τίποτε περισσότερο παρά:
«Απόψε στέρεψαν τα λόγια
τα πήρε όλα η σιωπή
και μείναν της καρδιάς τα λόγια
λιτοί οι στίχοι του ποιητή…»
http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=dV3S6K-daYE
Η αγκαλιά της θλίψηςμου
γέμισε λουλούδιαεσπερινά, κοράλλια
ενός βυθού που πάτωσανχαρές του χθες
βλέμματα προσηλωμέναστην αγάπη
κι εκείνο το νόμισματης ευχής σου
στο άγνωστο πουκαρτερείς δίχως να φτάνει.
Σβήνω ένα – ένα τασημάδια του καιρού
πάνω σε λευκές σελίδεςγράφοντας
αιθέριες μνήμες κιαρώματα μακρινά
με της οσμής τη γόμα ναλάμνει σαν κουπί
για κείνο το ταξίδι τοεξαίσιο της φαντασίας
που δεν είναι άλλη απότον παλμό της καρδιάς σου
που παύει σιγανά για ν΄ακουστεί ο ερχόμενος…
σβήνω μέσα στη λύτρωσητης νιας μέρας
ότι με πείσμα έσυρεπίσω μου η απουσία του…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου