ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

Δευτέρα 6 Μαΐου 2013

Καλή σας μέρα συνάνθρωποι του Σπύρου Ρίζου !


Να πούμε λοιπόν ότι 
με βάση αυτό το θέατρο που ζούμε…
Πάσχα από το πάσχω δηλαδή…
προσωπικά δεν πάσχω,
κάποιοι άλλοι μας λένε πως… πάσχουμε…
αυτό που προέχει είναι να οδηγήσουμε το ανθρώπινο πνεύμα σε άλλες μορφές προτύπων.
Προτύπων καλοσύνης ευγένειας ευεργεσίας προσφοράς και όλα αυτά με σοφία και αγάπη προς τον συνάνθρωπο.
Δεν είναι δυνατόν τέτοιες μορφές, που η ανθρωπότητα έχει πράγματι ανάγκη από σύμβολα ισότητας απόδοσης δικαιοσύνης κύρους και αξιοπρέπειας
για τον κάθε συν-άνθρωπο,
να τους διαμορφώνουμε ως δυνάστες εξουσιαστές και φόβητρο για κάποιους αντίπαλους.
Δεν υπάρχουν αντίπαλοι Συνάνθρωποι, και για να μην υπάρχουν οφείλουμε να ορίσουμε το δίκαιο πάνω στην απόλυτη ισότητα.

Τα πανανθρώπινα πρότυπα δεν μπορεί να είναι τέτοια που κάποιοι ανάμεσά μας να τους αμφισβητούν να τους λιντσάρουν να τους εξευτελίζουν μέχρι και να τους σταυρώνουν, για να τα παίρνουν κάποιοι άλλοι για να τα κάνουν σύμβολα λατρείας.
Δεν αναζητούμε φαντάσματα, που κάποιοι άνθρωποι τα εξευτέλισαν ή που δεν τους αναγνωρίζουν καν ως υπαρκτά πρόσωπα, τέτοια σύμβολα να τα προωθούν ως σύμβολα μίσους κατά κάποιων άλλων.
Δεν φτιάχνουμε ανθρωπότητα με το προηγούμενο του χείριστου κακού Συνάνθρωποι.

αναζητούμε πρόσωπα, αναζητούμε παραδείγματα ομάδας ή λαού
υπαρκτά στο παρόν και για το μέλλον που μέσα από πραγματική σωματική και πνευματική προσφορά προς τους γύρω τους, μέσα από τον έρωτα και την αγάπη της/του συμβία/ου της/του που χαίρουν μεταξύ τους το σεβασμό και την εκτίμηση τόσο μεταξύ τους, όσο και κυρίως να χαίρουν το σεβασμό και την εκτίμηση της κοινωνίας γύρω της.
Τα πρότυπα για τον καθένα μας και ειδικά για τη νεολαία δεν μπορεί να βγαίνουν μέσα από κανένα κακό, ακριβώς διότι, μπορεί μεν κάποιοι να λένε πως, από το κακό προκύπτει το καλό, ωστόσο αυτό δεν έχει αρχή και τέλος, αυτό που προέχει είναι, μέσα από την εμπειρία των αιώνων να περάσουμε οριστικά στον ορισμό του καλού ώστε ποτέ πια να μην είμαστε αναγκασμένοι να φτάνουμε στο κακό για να κρίνουν κάποιοι άλλοι αυτό το κακό και να προσπαθούν να εναγάγουν κάτι καλό, από το κακό.
Αν δεν έχουμε, πρώτα συγγράμματα τέτοια που θα μας οδηγούν ώστε να φτιάχνουμε ο καθένας και όλοι μαζί απόλυτα κοινά αποδεκτά πρότυπα που να χαίρουν μιας παγκόσμιας αναγνώρισης εκτίμησης σεβασμού και ακολουθίας των παραδειγμάτων τους, και που κανένας δεν θα βρίσκει ψεγάδι κατάκρισης, τότε οφείλουμε να επινοήσουμε τέτοια συγγράμματα.
Πως είναι δηλαδή δυνατόν, κάποιοι με αυξημένη πράγματι φαντασία, να διαμορφώνουν τις πιο απίθανες βιαιότητες,
και αυτοί οι ίδιοι δεν μπορούν να σκεφτούν και να διαμορφώσουν τέτοια σενάρια της απολύτου καλοσύνης;
Και γιατί παρακαλώ η καλοσύνη να βρίσκεται ακόμα αντιμέτωπη με την κακοσύνη;
Από πού κι ως που ακόμα σήμερα να υπάρχουν άνθρωποι που με όλα τα μέσα προσπαθούν ακόμα να υποτάξουν την ανθρωπότητα στη θέλησή τους;
Ποιο θα όφειλε να είναι το πρότυπο καθοδήγησης αλήθεια, η εξουσία η υπεροχή δύναμης ή μήπως η πραότητα και η μετριότητα;
Όχι συνάνθρωποι,
προσωπικά απορρίπτω όλες τις μέχρι σήμερα μορφές προτύπων,
είτε αυτές είχαν ως μέσο την πολυθεΐα είτε τη μονοθεΐα είτε την κομματική ή οικονομική εξουσία.
πρέπει να το καταλάβουμε επιτέλους ότι, με εξουσίες οικονομικά μέτρα για την ανθρωπότητα ολόκληρη, και μερικούς να γυρίζουν ανενόχλητοι ανάμεσά μας παριστάνοντας μάλιστα τους καθοδηγούς, είναι παντελώς απαράδεκτο.
Δεν είναι ο Σωκράτης αλλά ούτε ο Ναζωραίος και φυσικά κανένας άλλος προφήτης τα πρότυπά μας, επειδή ακριβώς ο μεν πρώτος δεν κατάφερε να πείσει τους γύρο του για την δικαιοσύνη αλλά κυρίως ο δεύτερος μας είπε ούτε λίγο ούτε πολύ πως… μεταξύ των ανθρώπων εν ζωή δεν υπάρχει δικαιοσύνη και αυτήν θα πρέπει να ετοιμαστούμε να τη βρούμε μετά θάνατον.
Και στις δυο περιπτώσεις, για να δούμε δηλαδή όλη τη σοφιστεία από δυτικής διαστάσεως, κάτι παρόμοια βέβαια παρουσιάζει και η ανατολή με τους Μωάμεθ Βούδα Κομφούκιο,
ειδικά από τους δυτικούς διαπιστώνουμε την κίβδηλη και απαίσια απόρριψη των όποιων προσπαθειών από τους κατά καιρούς διδασκόμενους.
Τούτο βεβαίως έχει να κάνει με την υπεροχή κάποιων που νόμιζαν και νομίζουν ακόμα σήμερα, πως…
μέσω της εξουσίας τους θα υποτάξουμε την κτηνώδη καταγωγή [μας],
αγνοώντας ή παραβλέποντας ότι η μεγαλύτερη κτηνωδία ξεκινά από την ίδια την εξουσία που προσπαθούν κάποιοι να επιβάλουν και να επιβληθούν.
Με αυτές τις σκέψεις λοιπόν καλούμαστε όλοι μας,
πέρα από τα παραδοσιακά μας γλέντια,
που ως τέτοια προσωπικά τα απορρίπτω πλήρως,
επειδή το υπόβαθρό τους βασίζεται σε απάνθρωπες συμπεριφορές,
και ακριβώς γι’ αυτό καλούμαστε να αναζητήσουμε νέο Μπούσουλα
πάνω στη βάση της καλοσύνης –του δικαίου της αγάπης του κύρους και αξιοπρέπειας μεταξύ μας. να προκύπτει το γλέντι και ξεφάντωμα ως έκφραση –απόδοση ικανοποίησης για το καλό που προηγήθηκε, μα ποτέ και σε καμιά περίπτωση το γλέντι να έχει ως προηγούμενο το χείριστο εαυτό μας. τέτοιας μορφής εκδηλώσεις, συνάνθρωποι, είναι απάνθρωπες και ανθρωπίνως απαράδεκτες.
Έτσι καλούμαστε να μελετήσουμε να διαβουλευτούμε μεταξύ μας, με αφετηρία το Μαραθώνα στις 12 Μάη 2013,
ολόκληρος ο ελληνισμός και όλοι όσοι συνάνθρωποι γύρω μας,
να διαμορφώσουμε ένα παντελώς νέο μπούσουλα
που ονομάζεται σύνταγμα
ώστε,
μέσα από τους νέους Κανόνες [πρότυπα] να διαμορφώσουμε το νέο Ελληνιστικό νομικό –ηθικό κοινωνικό μπούσουλα,
και που θα είναι τέτοιος ώστε να γίνει πια το πρότυπο παγκοσμίως.
αυτό είναι χρέος του Ελληνισμού προς την ανθρωπότητα. –
καλημέρα συνάνθρωποι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου