Δι” ευχών παιδικών !!!!!!!!

Αν κάτσεις και κάνεις μια πρόχειρη έρευνα και γράψεις στη μηχανή αναζήτησης λέξεις-κλειδιά, όπως “νεογέννητο”, “βρέφος”, “αθωότητα”, “ανατροφή”, “κλάμα μωρουδιακό” και άλλα παρόμοια, είναι βέβαιο ότι θα σου εμφανιστούν εκατοντάδες άρθρα που θα καταπιάνονται με όλα αυτά τα ζητήματα και που θα τα αναλύουν διεξοδικά από χίλιες δυο όψεις αλλά στην πλειοψηφία τους θα κουβαλούν μια επαναλαμβανόμενη ομοιότητα: με εξαίρεση τους γιατρούς, όλα αυτά τα κείμενα θα είναι γραμμένα από μανάδες. Είναι απίθανο να βρεις έστω και δέκα γραμμές γραμμένες από πατέρα για το μωρό του. Ποιος ξέρει, μπορεί να φαίνεται ξενέρωτο, να μοιάζει παράταιρο ένας άνδρας να κάτσει να ασχοληθεί και να εκφραστεί για την επαφή με το παιδί του, όταν αυτό, ειδικά στα πρώτα χρόνια τής ζωής του, είναι δεμένο και προσκολλημένο στη μητέρα του. Τόσες και τόσες ειδικές επιστημονικές μελέτες καταγράφουν και τονίζουν ότι το παιδί ανακαλύπτει τον πατέρα του μετέπειτα, αφότου δηλαδή γίνει τριών και βάλε ετών, μέχρι τότε όλα στη μικρούλα τη ζωή του είναι μάνα, μανούλα, μαμά. Και εκ φύσεως να το δεις, η μάνα είναι προικισμένη με τόσες θαυμαστές λειτουργίες που μετατρέπουν τον πατέρα σχεδόν σε κομπάρσο. Ο θηλασμός, η καθημερινή φροντίδα, η παροχή διατροφικής και συναισθηματικής ασφάλειας προς το παιδί, η μυρωδιά που εισβάλει και κάθεται στον εγκέφαλο των παιδιών όλων της γης, άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι κι εκείνη η πετυχημένη διαφημιστική καμπάνια μαλακτικού βασίστηκε στην ατάκα που με αθώα φωνούλα έλεγε ότι το ρούχο έχει εκείνη τη μυρωδιά που ανέκαθεν προκαλούσε σιγουριά και οικειότητα: “Μυρίζει μανούλα”Μου λένε να σκεφτώ φρόνιμα ως πατέρας. “Πάτερ ημών”. Να κοιτάξω ψηλά. “Ο εν τοις ουρανοίς”. Να πω ότι όλα είναι θέλημα Θεού και όχι των ανθρώπων. “Γενηθήτω το θέλημά Σου”. Ότι ένας και μοναδικός σκοπός είναι η αιώνια, η μετά το θάνατο, ζωή. “Ως εν ουρανώ”.