Γράμμα Φαληριώτη στον Αγιο Βασίλη……

Αγαπημένε μου Αγιε Βασιλη , είχα πολλά χρόνια να σου γράψω.Ισως στο τελευταίο γράμμα που είχες λάβει απο εμένα, να ήμουν ενα μικροσκοπικό ανθρωπάκι,με ξένοιαστη ματιά,χαρούμενη και ανάλαφρη απ την φρεσκάδα που χαρίζουν τα παιδικά χρόνια.Τα όνειρα κάνουν ενα παιδί,να προσμένει και πάλι….όνειρα.

Ειναι αυτο το αλισβερίσι του οτι δίνεις.. να παίρνεις..Ειναι κ αυτό ενα μάθημα ζωής που κάνει την εμφάνιση του σε αρκετά νεαρή ηλικία.
Τώρα πια, κατά πολύ μεγαλύτερη, με στολίδια κάτι ρυτίδες που κάνουν εμφάνιση στο πρόσωπο μου,αντιλαμβάνομαι τον χρόνο διαφορετικά..Κοιτάω λοιπόν σε σύγκριση με τότε τι παίρνω τώρα.
Τιποτα.
Δεν έμεινε κάτι για να πάρω,ούτε κάν λιγη χαρά..όχι μόνο εγώ..αλλά κ όσους κοιτάζω γυρω μου.. Τιποτα..μόνο κάτι φωνές..που άλλοτε τσηρίζουν, και άλλοτε σιωπούν..
θα αναρωτιέσαι γιατί απευθύνομαι σε εσένα.. ¨οχι δεν απευθύνομαι σε εσένα μη γελιέσαι..κι αυτό γιατί μέσα απο τις αλήθειες, έμαθα και τις απάτες της ζωής.. κάνω απλά το ψυχογράφημα μου σε κοινή θέα. γιατί? γιατί ξέρω πως αρκετοί αισθάνονται σαν εμένα..
Παμε λοιπόν τώρα να σου ζητήσω και τι θέλω…
θελω πίσω την αξιοπρέπεια του λαού μου..
θελω πίσω τον Σεβασμό του έθνους μου..
θελω πίσω τα ματωμένα κουράγια μας..
θελω πίσω την πίστη..και μάζι μ αυτην..πες της να φέρει και την ελπίδα.
θελώ πίσω τη ζωή μου…
θελω πίσω τη ζωή μου…
θελουμε πίσω τις ζωες μας…
Μαζί με αυτά θα ήθελα να μου φέρεις πίσω και τον έρωτα της ζωής μου..την αγαπημένη μου..Την έχασα πριν χρόνια,εγω εφταιξα..μόνον εγω.Επεσα στη παγίδα να ταίζω το αχορταγο εγω μου..την παραμέλησα..αδιαφορούσα..κι ετσι εκείνη δεν άντεξε κ έφυγε..
Καπου, κάπου μαθαίνω νεα της..όχι καλά νεα..Φημες έλεγαν πως την διπλάρωσαν κάτι νταβατζήδες απ τη Δύση.. Ηταν όμορφη..πολύ όμορφη,μα..ανυπεράσπιστη.άκουσα πως στην αρχή την έβαλαν να δουλευει σκληρά γι αυτούς.
δέκα χρόνια μετά καποιος μου πε πως την κατάντησαν πόρνη,την ξεπούλαγαν εδώ κι εκεί..αυτη όμως συνέχιζε να μένει ανυπεράσπιστη..και μόνη.τι να σου κάνει κι αυτή..?
Τωρα πια όμως..έχω τύψεις..πολλές τύψεις, ματώνει η καρδιά μου..
Εμαθα επίσης πως αρρώστησε..έμαθα πως γερνάει όλο και πιο πολύ, μέρα με την ημέρα..
Την αγαπάω ακόμη, έστω κι αν αρρώστησε..έστω κι αν γέρασε..την θέλω πίσω.
Θελω να της δώσω πίσω ότι εγω άφησα να της πάρουν..Θέλω πίσω την Δόξα που της πρέπει!
Εαν δε την δώ όπως της αρμόζει θα με φάνε οι ενοχές..το ξέρω πως απο την τόση ντροπή μπορεί και να πεθάνω.. κι αν κάτι με κρατά λίγο ακόμη και αντέχω είναι αυτες οι φωνές! αυτές οι κραυγές που τρυπώνουν κάθε βραδυ στο μυαλό μου! είναι κραυγες που μου σπάνε τα μελίγγια!!!!! να τες!!!!! τώρα τις ακούς???? Στασου λίγο και ακου!!! ΑΚΟΥ!!! τις ακούς πως φωνάζουν? τις ακούς τι λένε??? λένε…. » ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…ΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΔΑΦΝΗ..ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ!!!!»

Κλέινοντας θέλω μόνο να σου πω..πως έπαψα εδω και χρόνια να περιμένω τα Δωρα σου..όπως προανέφερα δε πιστευω πια στην υπαρξη σου..κι αυτό γιατι ο δικός μου άγιος Βασίλης δεν είσαι εσύ..Ο δικός μου Αγιος Βασίλης είναι ο Ελληνας που ελπίζω να φάνει..αυτόν περιμένω…ΕΣΕΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΩ….