Περνάει η οικογένεια από τη γειτονιά. Στο πεζοδρόμιο εξαθλιωμένος άστεγος. Το ένα παιδάκι (φοράει γαλαζοπράσινα) αποστρέφει το βλέμμα, όπως ο μπαμπάς και η μαμά. Το άλλο παιδάκι (στα ροζ ντυμένο) σοκάρεται:
«Μαμά, μπαμπά! Ένας που πεινάει και κρυώνει! Να του δώσω μια δεκαρίτσα;».
«Όχι παιδί μου. Θα την χρειαστείς για το επόμενο παιχνιδάκι σου».
«Μα έχουμε πολλά λεφτά».
«Στην οικογένειά μας τίποτε δεν χαρίζεται. Όλα έχουν την αξία τους».
Έτσι είναι αυτή η οικογένεια. Γονείς, κηδεμόνες πιο σωστά, πωρωμένοι. Παιδάκια υπάκουα. Τα πιο πειθήνια στο πνεύμα των γονέων. Τα πιο απείθαρχα το πολύ-πολύ να γυρέψουν καμιά άδεια.
Αυτή η «οικογένεια» βρωμάει. Αυτή η στοργική «Ευρώπη των λαών», η δίκαιη «Ευρώπη των θεσμών», «η Ευρώπη των δικαιωμάτων», η Ευρώπη στο δρόμο προς την «ολοκλήρωση», δεν είναι παρά μια σκατοσακούλα.
Να τη στείλουμε στον αγύριστο. Κι αυτήν και τα παιδιά της.
Να τους το πούμε καθαρά: Ρε πούστηδες μπορεί να πεινάμε και να κρυώνουμε, αλλά δεν είμαστε ζητιάνοι. Στο δρόμο πεθαίνουμε αλλά δεν τα θέλουμε τα γαμημένα λεφτά σας. Τραβάτε στο διάολο επιτέλους!
«Όχι παιδί μου. Θα την χρειαστείς για το επόμενο παιχνιδάκι σου».
«Μα έχουμε πολλά λεφτά».
«Στην οικογένειά μας τίποτε δεν χαρίζεται. Όλα έχουν την αξία τους».
Έτσι είναι αυτή η οικογένεια. Γονείς, κηδεμόνες πιο σωστά, πωρωμένοι. Παιδάκια υπάκουα. Τα πιο πειθήνια στο πνεύμα των γονέων. Τα πιο απείθαρχα το πολύ-πολύ να γυρέψουν καμιά άδεια.
Αυτή η «οικογένεια» βρωμάει. Αυτή η στοργική «Ευρώπη των λαών», η δίκαιη «Ευρώπη των θεσμών», «η Ευρώπη των δικαιωμάτων», η Ευρώπη στο δρόμο προς την «ολοκλήρωση», δεν είναι παρά μια σκατοσακούλα.
Να τη στείλουμε στον αγύριστο. Κι αυτήν και τα παιδιά της.
Να τους το πούμε καθαρά: Ρε πούστηδες μπορεί να πεινάμε και να κρυώνουμε, αλλά δεν είμαστε ζητιάνοι. Στο δρόμο πεθαίνουμε αλλά δεν τα θέλουμε τα γαμημένα λεφτά σας. Τραβάτε στο διάολο επιτέλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου