ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

Ρε γκέι δεν είμαστε ζητιάνοι.

Περνάει η οικογένεια από τη γειτονιά. Στο πεζοδρόμιο εξαθλιωμένος άστεγος. Το ένα παιδάκι (φοράει γαλαζοπράσινα) αποστρέφει το βλέμμα, όπως ο μπαμπάς και η μαμά. Το άλλο παιδάκι (στα ροζ ντυμένο) σοκάρεται: 
«Μαμά, μπαμπά! Ένας που πεινάει και κρυώνει! Να του δώσω μια δεκαρίτσα;».
«Όχι παιδί μου. Θα την χρειαστείς για το επόμενο παιχνιδάκι σου».
«Μα έχουμε πολλά λεφτά».
«Στην οικογένειά μας τίποτε δεν χαρίζεται. Όλα έχουν την αξία τους».
Έτσι είναι αυτή η οικογένεια. Γονείς, κηδεμόνες πιο σωστά, πωρωμένοι. Παιδάκια υπάκουα. Τα πιο πειθήνια στο πνεύμα των γονέων. Τα πιο απείθαρχα το πολύ-πολύ να γυρέψουν καμιά άδεια.
Αυτή η «οικογένεια» βρωμάει. Αυτή η στοργική «Ευρώπη των λαών», η δίκαιη «Ευρώπη των θεσμών», «η Ευρώπη των δικαιωμάτων», η Ευρώπη στο δρόμο προς την «ολοκλήρωση», δεν είναι παρά μια σκατοσακούλα.
Να τη στείλουμε στον αγύριστο. Κι αυτήν και τα παιδιά της.
Να τους το πούμε καθαρά: Ρε πούστηδες μπορεί να πεινάμε και να κρυώνουμε, αλλά δεν είμαστε ζητιάνοι. Στο δρόμο πεθαίνουμε αλλά δεν τα θέλουμε τα γαμημένα λεφτά σας. Τραβάτε στο διάολο επιτέλους!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου