Σταματήστε να χρησιμοποιείτε τη Δικαιοσύνη στα πολιτικά σας παιχνίδια

 
Μη μπερδεύετε την ΕΝΑΡΞΗ ή ΚΙΝΗΣΗ της ποινικής διαδικασίας με την ΑΣΚΗΣΗ της ποινικής δίωξης … γιατί δίνετε το δικαίωμα να σας ασκηθεί αγωγή.

Στην 1η περίπτωση το προανακριτικό σύστημα επίσημα, απλά συγκεντρώνει όλα εκείνα τα στοιχεία ως έχει υποχρέωση από το σύνολο των κανόνων δικαίου που καθορίζουν τις σχετικές αρμοδιότητες και διαδικασίες, ώστε , να "στηρίξει" τόσο την ενοχή όσο και την αθώωση, του/των κατηγορούμενων, μετά από καταγγελία, μήνυση, κτλ .Στην φάση αυτή ΚΑΙ Ο ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ είναι προανακριτικός υπάλληλος, όχι δικαστής.

Η 2η φάση - όταν τα συγκεντρωθέντα στοιχεία έχουν πλέον "αισθητή βαρύτητα ενοχής" - , αρχίζει ουσιαστικά με την ΠΑΡΑΠΟΜΠΉ σε δίκη, ήτοι, λαμβάνει χώρα πλέον η ΑΣΚΗΣΗ της ποινικής δίωξης κατά συγκεκριμένου προσώπου και το λόγο έχουν το Δικαστικό συμβούλιο ή το δικαστήριο.

Στην πρώτη φάση – περισσότερο--ο "κατηγορούμενος" έχει το τεκμήριο αθωότητας. Το τεκμήριο αυτό σημαίνει ότι κάθε άνθρωπος θεωρείται αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου και η Πολιτεία μέσω των οργάνων της οφείλει να αποδείξει την ενοχή του κατηγορουμένου, όχι ο κατηγορούμενος την αθωότητά του.

Απόρροια του τεκμηρίου αθωότητας είναι η αρχή της επιείκειας προς τον κατηγορούμενο. Η αρχή αυτή επιβάλλει το δικαστήριο εν αμφιβολία να αποφανθεί υπέρ του κατηγορουμένου (in dubio pro reo).

Είναι προφανές ότι με τα δεδομένα αυτά, όποιος σπιλώνει την προσωπικότητα άλλου κυρίως στην 1η φάση, πριν αποφανθεί το αρμόδιο όργανο περί ενοχής ή αθώωσης, προκειμένου να τον πλήξει, επαγγελματικά, κοινωνικά κτλ, παραβιάζει το ανωτέρω τεκμήριο, όπερ σημαίνει ότι "κινείται" καθαρά εκ του πονηρού και μόνο.

Η "άσκηση" ποινικής δίωξης σε βάρος ενός προσώπου από την Εισαγγελία ΔΕΝ σημαίνει συνεπώς απολύτως τίποτα, εάν αυτή στηρίχθηκε (όπως συνήθως) σε ενδείξεις περί τελέσεως αξιόποινης πράξης, καθόσον, το δικαστήριο είναι αυτό που θα τον αθωώσει ή θα τον καταδικάσει στην τελική .

Ο εισαγγελέας έχει υποχρέωση να ακολουθεί μια ακραία τυπική διαδικασία, αφού δεν μπορεί να παραβιάσει ούτε στο ελάχιστο τους κανόνες του κώδικα ποινικής δικονομίας. Τούτο σημαίνει ότι ακόμα και όταν διαγνώσει αποχρώσεις ενδείξεις σε βάρος προσώπου, είναι υποχρεωμένος να "ξεκινήσει" την ποινική διαδικασία …δλδ την συγκέντρωση στοιχείων, αποδείξεων και γενικά την διερεύνηση των καταγγελιών, κτλ

Έτσι είναι υποχρεωμένος από το να διατάξει προκαταρκτική εξέταση, για να δέσει δικονομικά την υπόθεση , όχι καν προανάκριση… μέχρι να την παραπέμψει π.χ στον ανακριτή όταν πρόκειται για κακούργημα.

Δυστυχώς, οι χρονίζουσες ενώπιον της δικαιοσύνης υποθέσεις προς εκδίκαση, συνιστούν τελικά δεδομένης της νοοτροπίας μας, ''Bullying'' σε βάρος του «κατηγορουμένου» ή του υπόδικου …αλλά, αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο.

ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ