Παρακμή - Πωλ Βαλερύ

'Η Τάξη βαραίνει στ' άτομο,
ή Αναρχία όμως, το κάνει να επιθυμεί
την Τάξη ή το θάνατο...
Του πολιτικού του κτίσματος το τέλος σχεδόν πάντα μεγαλειώδες, αλλά και ηδονικό
με φωταψία γιορτάζεται, ξοδεύοντας εκείνο
που να ξοδευτεί είχε εμποδίσει ό φόβος και ή ντροπή.
Τα μυστικά του Κράτους, οι ατομικές ντροπές,
οι κρυμμένες σκέψεις κι οράματα καιρό καταπιεσμένα τα βάθη ερεθισμένων από χαρά απελπισίας όντων, βγαίνουν και πετάγονται στο δημόσιο θέαμα.
Μια φλόγα ακόμη ονειρική, που πυρκαγιά θα γίνει σηκώνεται,
ξαπλώνεται, στης Γης την επιφάνεια φωτίζοντας παράξενα αρχές, πηγές και, βάθη
Ήθη κι έθιμα και παραδόσεις λιώνουν,
μυστήρια και θησαυροί, γίνονται καπνός.
'Ο Σεβασμός διαλύεται και οι αλυσίδες σπάζουν
μέσα σε φλόγα ζωική, που θάνατο θα βγάλει,
θεριεύοντας, σκοτώνοντας, σε παραλήρημα χαράς...