Η ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Πολλοί και πολύ ασχολούνται με τον ερχομό του κ. Ερντογάν στην Ελλάδα και καταθέτουν απόψεις, οι οποίες, άλλοτε κινούνται στο πλαίσιο της αγνωσίας και άλλοτε του κομματικού συμφέροντος. Και οι δύο αυτές περιπτώσεις βλάπτουν το εθνικό συμφέρον.
Για να υπηρετήσεις το εθνικό συμφέρον, δεν πρέπει να τοποθετείς τα θέματα υψηλής πολιτικής στην κλίνη του Προκρούστη και να τεντώνεις ή να κόβεις ό,τι δεν είναι σύμφωνο με τα κομματικά οφέλη. Πέρα από αυτό, τα θέματα αυτά πρέπει να τα μελετούν και να τα προωθούν άνθρωποι με μεγάλη πείρα και μάθηση, αλλά, προτίστως, με υπάρχοντα και αναγνωρισμένο πατριωτισμό.
Στην περίπτωση της πρόσκλησης του κ. Ερντογάν να επισκεφθεί την Ελλάδα, μάλιστα αυτήν την περίοδο, κατά την οποία, αμφότεροι οι κυβερνώντες τις δύο χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, δεν έχουν σε κανένα τομέα την έξωθεν καλή μαρτυρία, εκτός δε τούτου, ήταν εκ των προτέρων γνωστές οι θέσεις και οι απαιτήσεις του κ. Ερντογάν, όπως, άλλωστε και η αμετροέπειά του, έπρεπε να γνωρίζουν οι υποτακτικοί “Μεττερνίχοι” της Ελληνικής Διπλωματίας, ότι οργάνωναν μία φιέστα και όχι μία σοβαρή πολιτική συνάντηση, που η φιέστα αυτή θα έβλαπτε το εθνικό συμφέρον, διότι θα είχε λεόντειο παρουσίαση.
Ο κ. Κοτζιάς,έχασε τελείως τον προσανατολισμό του. Ολίσθησε δε επιπλέον ασυγχώρητα, με τις αιχμηρές δηλώσεις του, απαντώντας στην κριτική που του έγινε.Ο κ. Κοτζιάς, δεν είναι διπλωμάτης καριέρας. Πέρα από αυτό, είναι προσκολλημένος σε ένα γνωστό κομματικό δογματισμό, αφού πολλά χρόνια υπηρέτησε ως στέλεχος στην διοίκηση του ΚΚΕ. Το ότι έχει πανεπιστημιακό τίτλο και το ότι βρέθηκε υπουργός των Εξωτερικών σε μια κυβέρνηση που ομοιάζει με το πλοίο του Σενέκα, δεν του δίδει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του παντογνώστη. Με την σιωπή του θα κέρδιζε περισσότερα, αυτός και η χώρα.
Δεν ισχυρίζομαι ότι τα κράτη δεν πρέπει να συνομιλούν. Τοσούτω μάλλον, όταν έχουν σοβαρά και οξύτατα θέματα, τα οποία απαιτούν διευθετήσεις. Είναι γνωστό ότι, μεταξύ της χώρας μας και της Τουρκίας, υπάρχουν δυσεπίλυτα προβλήματα. Υπάρχουν διεκδικήσεις από την πλευρά της Τουρκίας, οι οποίες μας αναγκάζουν να βρισκόμαστε σε διαρκή διέγερση και όχι λίγες φορές, σε διαρκή πολεμική προετοιμασία. Η Τούρκοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, ζούν με το όνειρο της επανίδρυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας Αυτό έχει ως συνέπεια να προμηθευόμαστε κάθε είδους παλιοσίδερα, τα οποία ονομάζουν οπλικά συστήματα. Αυτά τα οπλικά συστήματα, που τα πληρώνουμε με τον ιδρώτα μας και με το αίμα μας, μετά από μερικά χρόνια, λίγα σχετικώς, γίνονται παλιοσίδερα. Το ίδιο κάνει και η Τουρκία, αλλά αυτή απειλεί και δεν απειλείται. Άρα αυτή είναι υπεύθυνη για την κακοδαιμονία στην περιοχή.
Ο κ. Ερντογάν που θέλει να παίξει τον ρόλο μεγάλου Σουλτάνου, έχει μετατραπεί σε μία πολιτική καρικατούρα. Ξεκίνησε ως σοβαρός ηγέτης και κατέληξε καταγέλαστος. Συγκρούστηκε με όλον τον κόσμο. Διετράνωσε την απαίτηση να έχει λόγο στην άσκηση της παγκόσμιας πολιτικής, απαιτώντας ως “παγκόσμιος” ηγέτης, να εκφωνήσει πολιτικούς λόγους, στη Γερμανία, στην Αυστρία, στην Ολλανδία και το έκανε και στην Ελλάδα. Στην Αμερική έδωσε εντολή στους φρουρούς του να δείρουν τους ανθρώπους που διαμαρτύρονταν μπροστά στον Λευκό Οίκο, για τη βάναυση συμπεριφορά της Τουρκίας προς άλλες εθνότητες. Και όταν εισέπραξε αντιδράσεις, καταλήφθηκε από το ντελίριουμ του Τρέμενς.
Στην Ελλάδα, με την ασυναρτησία στην οποία βρίσκεται σήμερα από κυβερνητικής πλευράς, κατέθεσε τις απαιτήσεις του στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, με ύφος βαρύ και τελικώς, χωρίς να έχει καμμία έγκριση, από ποιόν άλλωστε;, μετέβη στη Θράκη και εκφώνησε λόγο προς τους Έλληνες της περιοχής, ανεξαρτήτως θρησκεύματος.
Τίθεται τώρα το ερώτημα: κάτω από τέτοιες συνθήκες, μπορούν τα κράτη να συνομιλούν; Δηλαδή, ήταν συνομιλία το άκουσμα με σκυμμένο το κεφάλι του κ. Παυλόπουλου και του κ. Τσίπρα, των απαιτήσεων που κατέθετε ο προσκεκλημένος; Και ο τρόπος αυτός που έγινε η συνάντηση, είχε ωφελήματα για την Ελλάδα, ή έβγαλε τον κ. Ερντογάν κατ’ ελάχιστο έστω, από την δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται στη χώρα του και διεθνώς; Και κατ’ αυτήν την έποψη, ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του, ορίστηκαν υποστηρικτές και φερέφωνα του Σουλτάνου της Τουρκίας;
Όλες οι πράξεις της παρούσας κυβέρνησης, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι, βλάπτουν το εθνικό συμφέρον. Μήπως η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές πρέπει να νομοθετήσει εθνικό έλεγχο για όσους προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις, που τοποθετούν τη χώρα στην κλίνη του Προκρούστη; Δεν είναι δυνατόν, άνθρωποι που δεν ξέρουν και δεν ενδιαφέρονται για το συμφέρον της χώρας, να κυβερνούν για να ωφελήσουν το Κόμμα τους και τους εαυτούς τους.