Η Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις είναι από την Ελληνική γλώσσα. Η Ελληνική κι η Κινέζικη, είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους Λαούς κα στον ίδιο χώρο χιλιετίες τώρα. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από τη Μητέρα των Γλωσσών, την Ελληνική.
Η Ελληνική με τη Μαθηματική Δομή της είναι η γλώσσα της Πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σε αυτήν δεν υπάρχουν όρια. Έχει λέξεις γιά έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο. Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.
Η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της Ετυμολογίας μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής, ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει. Το πειρούνι, γιά παράδειγμα, γράφεται με ει κι όχι με ι όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Διότι, το πειρούνι προέρχεται από το ρήμα πείρω που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό γιά να το πιάσουμε. Η λέξη συγκεκριμένος δεν μπορεί να γραφτεί συγκεκρυμμένος, καθώς προέρχεται από το κριμένος (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) κι όχι από το κρυμμένος (αυτός που έχει κρυφτεί). Με το να υπάρχουν πολλά γράμματα γιά τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κ.τ.λ.) δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αντιθέτως, να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιό σωστά, εφόσον έχουμε μία βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον, η ορθογραφία, με την σειρά της, μας βοηθά αντίστροφα στην Ετυμολογία και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης. Αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας Νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών, τα μιλάς και ταυτόχρονα συνειδητοποιείς τι ακριβώς λες, ενώ μιλάς κι εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτοχρόνως σκέφτεσαι την σημασία της. Η γλώσσα έχει το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δυό έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες, το σημαίνον δεν είναι μία τυχαία σειρά από γράμματα. Τα Ελληνικά είναι Εννοιολογική Γλώσσα, οι υπόλοιπες είναι Σημειολογικές Γλώσσες. Στην Ελληνική γλώσσα υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στη λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο.
Όπως έλεγε ο Αντισθένης, Αρχή Σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις. Γιά παράδειγμα, ο Άρχων είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή + έχων). Πραγματικά, ακόμα και στις ημέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κάποιος δική του γη, δικό του σπίτι. Ο Βοηθός σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).Ο Φθόνος ετυμολογείται από το ρήμα φθίνω, που σημαίνει μειώνομαι: ο Φθόνος, ως Συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει, ελαττώνει ως Ανθρώπους και φθίνει και την υγεία μας. Όταν αναφερόμαστε σε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει, το λέμε άφθονο. Η λέξη Ωραίος προέρχεται από την ώρα, διότι γιά να είναι κάτι ωραίο πρέπει να έλθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι το φρούτο όταν είναι άγουρο ή σαπισμένο, ωραία Γυναίκα δεν είναι κάποια στα 70 της ούτε και στα 10 της και το καλύτερο φαγητό δεν είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή, σε αυτή την περίπτωση, δεν μπορούμε να το απολαύσουμε. Η λέξη Ελευθερία είναι σύνθεση των λέξεων παρά το ελεύθειν όπου ερά, το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Βάσει της ίδιας της λέξης, Ελεύθερος είσαι όταν έχεις τη δυνατότητα να πας όπου αγαπάς. Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι), επειδή όταν βλέπουμε (σε αρχική φάση οι Θεοί) ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας ευχαριστείται, αγάλλεται. Από αυτό το θέαμα επέρχεται η αγαλλίαση, είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση (γιατρειά). Άρα, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και γιατρευόμαστε, διότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με τη σωματική μας υγεία (ψυχοσωματικές ασθένειες). Στην αντίστοιχη Λατινική λέξη γιά το άγαλμα, οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα statua, από το Ελληνικό ίστημι και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει τεράστια διαφορά σε Φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, γιά τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα. Πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή γιά τη Σκέψη. Η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό α και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με τη Σκέψη του Ανθρώπου. Η Γλώσσα κι οι Κανόνες της αναπτύσσουν την Κρίση. Μία πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά Πολιτισμού. Το να μπορεί κάποιος να μιλά σωστά σημαίνει ότι ήδη είναι σε θέση να σκέφτεται σωστά, να γεννά διαρκώς Λόγο κι όχι να παπαγαλίζει λέξεις και φράσεις.
Η Ελληνική φωνή κατά την Αρχαιότητα ονομαζόταν αυδή, αυτή η λέξη δεν είναι τυχαία, αφού προέρχεται από το ρήμα άδω, που σημαίνει τραγουδώ. Η μουσικότητα της Ελληνικής γλώσσας είναι εφάμιλλη της Συμπαντικής. Είναι μουσικοτάτη και γονιμοτάτη γλώσσα, που δίνει κορμί στις Φιλοσοφικές Αφαιρέσεις και ψυχή στ' αντικείμενα των Αισθήσεων. Οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα γιά νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που, μαζί με τους Κανόνες, προφυλάσσουν από την παραφωνία μία γλώσσα κατ' εξοχήν μουσική, όπως κάνει η Αντίστιξη, που διδάσκεται στα Ωδεία ή οι Διέσεις κι Υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες Συγχορδίες. Όταν οι Ρωμαίοι Πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες Ρήτορες, συνέρρεαν να θαυμάσουν, ακόμη κι όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους Ρήτορες που ελάλουν ως αηδόνες. Κάπου στην πορεία της Ελληνικής Φυλής, αυτή η μουσικότητα, την οποία κράτησαν οι Ιταλοί, χάθηκε στην Τουρκοκρατία. Η Ελληνική γλώσσα επιβλήθηκε αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως έγραψε ο Ρωμαίος Ποιητής Οράτιος, η Ελληνική Φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μιά εύηχη γλώσσα, γεμάτη μουσικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου