Κάποτε, θά ‘μαστε μαζί όμορφη προϊσταμένη

Κάποτε…
μια βραδιά με δυνατή βροχή,
θα είμαι εγώ αυτός που θα σε κρατάει στεγνή
από τις κοφτερές σταγόνες τ’ ουρανού
κι απ’ των ματιών σου τα ποτάμια.
Θά ‘μαι εγώ που θα σε συνοδεύω στις δεξιώσεις της ζωής κι από το χέρι θα σε τραβώ μέσα από τα προβλήματά της.
Θα γίνω το ξεμούδιασμα στα γόνατά σου
και το αγαπημένο σου μάλλινο πουλόβερ.
Θα απλωθώ επάνω στους ώμους σου,
να κρατάω την καρδιά σου,
πάντα ζεσταμένη.

Στο ευτυχισμένο πεπρωμένο μας
που θέλει νά ‘μαστε μαζί, σου γράφω,
σαν ένας άλλος Κάλχας που διαβάζει τις παλάμες σου.
Κι αν η μοίρα μου πάρει δρόμο ξένο,
το μερίδιο της ευτυχίας μου θα σου χαρίσω,
πάντα ο εαυτός μου να καθρεπτίζεται στο πρόσωπο σου.

Κάποτε, θά ‘μαστε μαζί.
Στην επόμενή σου στάση για να δροσιστείς,
στο επόμενο καρδιοχτύπι σου,
στα επόμενα αξημέρωτά βράδια σου.
Θά ‘μαι εκεί να σου θυμίζω
πως τίποτα, ακόμα, δεν έχει τελειώσει,
να ρυθμίζω την καρδιά σου
και να σε νανουρίζω, τραγουδώντας σου
«Κοιμήσου αγγελούδι μου, γλυκά με το τραγούδι μου».

Στη γλυστράδα των δακρύων σου θα συρθώ
για νά ‘ρθω κοντά σου
κι απ’ τη ρημάδα θάμπωση των σκέψεών σου
θα εκπνεύσω άνεμο ζωής,
υπόσχεση σου δίνω·
πως κάποτε, θά ‘μαστε μαζί.