ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΓΡΑΦΟ – ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΚΡΑΤΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΣΤΥΛΟ ...

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2018

Ένα σκουπιδάκι στο μάτι ενός παντοδύναμου γίγαντα




Έχεις γνωρίσει αλαζόνα άνθρωπο;
Ξέρεις, από αυτούς που έχουν υπερβολική εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους και την εντύπωση πως η δύναμη τους είναι ικανή να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν όλα τους τα προβλήματα. Πιστεύουν πως κανένα χέρι βοηθείας δεν έχουν ανάγκη και σε κάθε τους πρόταση βάζουν ένα «Εγώ» μπροστά.
Εγώ έχω γνωρίσει. Αλλά τους έχω δει να γίνονται κι ένα με το έδαφος όταν διαπιστώσουν πως ο άνθρωπος από μόνος του είναι ένα σκουπιδάκι στο μάτι ενός παντοδύναμου γίγαντα.

Ο Θεός δεν είναι γίγαντας, είναι κάτι παραπάνω.
Είναι η αιτία που ζεις κι ο λόγος που αναπνέεις. Η αγάπη του για σένα δε χωράει τον ουρανό ολόκληρο κι αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία στη σημερινή μας «συζήτηση» είναι να καταλάβεις πως ο άνθρωπος είναι ένα από τα πολλά δημιουργήματα του Θεού κι όχι ο δημιουργός κι ο συντηρητής του ίδιου του του εαυτού.

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη από κάποιον, στα όρια της δυνατότητας που έχει να μας βοηθήσει. Είναι όμως κάποια προβλήματα που μόνο θαυματουργό χέρι δύναται να μας δείξει το δρόμο για να αποδράσουμε απ’ το λαβύρινθο τους. Εκείνα που ο ανθρώπινος παράγοντας κάνει βήμα πίσω για να πάρει τη θέση του η αναλλοίωτη θεϊκή δύναμη.

Έχω δει, λοιπόν, αλαζών να γονατίζει.
Να θρυψαλίζεται η περηφάνεια του και να σηκώνει το κεφάλι του στον ουρανό, ζητώντας βοήθεια από κάποιον που ποτέ του δεν υπολόγισε. Παρακαλώντας Τον για βοήθεια, για πρώτη φορά στη ζωή του. Τον έχω δει να σηκώνει τα χέρια ψηλά για να ακουμπήσει τη λύση που ζητάει.
Μα το πιο εντυπωσιακό είναι πως τον είδα να κλαίει με λυγμούς, ζητώντας συγνώμη, που μια ολόκληρη ζωή στηρίχθηκε στην κοινωνική του ισχύ και την «ασφάλεια» που του προσέφεραν τα χρήματα κι οι γνωριμίες του.

Το μεγαλύτερο μέσον κι ασφάλεια που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος είναι ο ίδιος ο δημιουργός του. Αυτός που γνωρίζει όλες τις λεπτομέρειες της ύπαρξής του, τις αδυναμίες και τις επιθυμίες του.
Δε χρειάζεται, λοιπόν, να φτάσεις στη δύσκολη στιγμή για να θυμηθείς την ύπαρξη του Θεού αλλά να τον θυμάσαι και στα ευτυχή γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή σου, όπως κι Εκείνος δεν ξεχνά ποτέ να ανατέλλει την κάθε σου ημέρα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου